دربرگیرندگی و فراگیری امکانات، موضوع مهمی در جوامع امروز به‌شمار می‌رود. استفاده از خدماتی که در دسترس همه باشد و همچنین ارائه‌ی خدماتی که دسترسی به آن برای تمام اعضای جامعه ممکن باشد، اهمیت بسیاری دارد. در جهانی که بیش از پیش بر فراگیری تمرکز دارد، اطمینان از دسترسی همه به حمل‌ونقل ایمن و قابل‌اعتماد، ضرورتی انکارناپذیر است. برای توان‌یابان و افراد نیازمند به مراقبت‌های خاص، تحرک فقط رسیدن از یک مکان به مکان دیگر نیست، بلکه مسئله‌ی استقلال، حفظ کرامت و آزادی برای زندگی به شیوه‌ی خودشان مطرح است. در ادامه، به بررسی چالش‌هایی که توان‌یابان در زمینه‌ی حمل‌ونقل با آن مواجه هستند و نقش خدمات «ماکسیم» در ایجاد تغییر می‌پردازیم.
چالش‌های تحرک برای افراد دارای معلولیت و اثرات آن
برای بسیاری از توان‌یابان، حمل‌ونقل می‌تواند مانع بزرگی برای مشارکت آنان در جامعه باشد. وسایل حمل‌ونقل عمومی، هرچند که در حال بهبود و گسترش باشند؛ اما اغلب مجهز به امکانات لازم برای پاسخ به نیازهای منحصربه‌فرد معلولان نیست. درخصوص تاکسی‌های اینترنتی نیز ممکن است همیشه خودرو متناسب با نیازهای توان‌یابان نباشد که این موضوع شرایط دشواری را برای بسیاری از این افراد ایجاد می‌کند و آن‌ها را برای جابه‌جایی‌های روزانه به دیگران وابسته می‌سازد.
این چالشی است که نه تنها فرد، بلکه خانواده‌ها و جامعه را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. طبق آمار مؤسسه‌ی «The Bureau of Transportation Statistics»، افراد معلول در آمریکا (رده‌ی سنی بین ۱۸ تا ۶۴) به‌طور متوسط روزانه ۱.۷سفر دارند، درصورتی‌که این میزان برای افراد فاقد معلولیت، ۲.۳ سفر در روز است. آمار مربوط به تعداد سفرهای روزانه‌ی افراد معلول در سال‌های اخیر با توجه به گسترش تکنولوژی، ماشین‌های خودران و مشاغل از راه دور، درحال نزدیک‌شدن به عدد موردنظر برای افراد بدون معلولیت است؛ اما راه‌حل‌های ایجادشده هزینه‌بر و موقتی هستند.
ارتباط مستقیم دشواری حمل‌ونقل با افزایش استرس
موضوع مهم دیگر استرس‌های ناشی از دشواری حمل‌ونقل برای توان‌یابان است. بسیاری از افرادی که معلولیت دارند علاوه‌بر سختی‌های زندگی شخصی، متحمل استرس‌هایی نظیر دیررسیدن به موقعیت‌های پزشکی و درمانی، عدم‌دسترسی به دانشگاه یا محل کار منطبق با مهارت‌ها و ویژگی‌های شخصیتی آنان، افسردگی ناشی از انزوا و دشواری شرکت در فعالیت‌های اجتماعی نیز می‌شوند. براساس آمار مؤسسه‌ی «CDC»، افراد معلول تا ۴۲٪ احتمال ابتلا به افسردگی دارند که این میزان برای افراد فاقد معلولیت ۱۱.۶٪ است.
در چنین شرایطی «ماکسیم» تلاش کرده است تا با گسترش دسترسی‌پذیری به خدمات اجتماعی ازطریق سیستم حمل‌ونقل درون‌شهری و بین‌شهری در جهت حل یکی از بزرگ‌ترین مشکلات توان‌یابان قدم بردارد.
«ماکسیم» چه امکاناتی در اختیار توان‌یابان قرار می‌دهد؟
با توضیحات ارائه‌شده، حمل‌ونقل قابل‌دسترس برای توان‌یابان نه یک مزیت، بلکه یک ضرورت محسوب می‌شود. «ماکسیم» سعی دارد تا امکاناتی مناسب با وضعیت این افراد که شرایط جسمی مختلفی دارند، ارائه دهد.
توان‌یابان گفتاری و شنیداری می‌توانند با استفاده از چت نوشتاری، درصورت تمایل به‌صورت ناشناس، با رانندگان و بخش پشتیبانی ارتباط برقرار کنند. همچنین به کمک قابلیت پیام و تماس ناشناس با حفظ حریم شخصی افراد، امکان سفری ایمن برای تمام مسافران فراهم شده است. اطلاعات سفر بدون نیاز به برقراری ارتباط مستقیم با راننده، روی اپلیکیشن قابل‌مشاهده است.
برای توان‌یابان حرکتی، قابلیتی به اپلیکیشن اضافه شده است. مسافران می‌توانند با درج دقیق محلی که در آن هستند، فاصله‌ی خود را تا محل سوارشدن به خودرو به حداقل برسانند. علاوه‌بر آن، قابلیت «به کمک راننده احتیاج دارم» در دسترس کاربران قرار گرفته است که با فعال‌کردن این گزینه، توان‌یابان می‌توانند برای بارگیری ویلچر، عصا، تجهیزات ویژه یا سوارشدن از راننده درخواست کمک کنند.
«ماکسیم» همواره قصد داشته است با دریافت نظرات و تجربیات کاربران، خدمات خود را به‌منظور گسترش دسترسی بهینه‌سازی کند و به‌زودی امکانات متناسب با سایر نیازهای توان‌یابان را نیز ارائه خواهد کرد.
